Reniferowe wierszyki

Jeśli ktoś z Was jeszcze nie płynął Zielonym Czółnem, to koniecznie musi nadrobić zaległości!!!
O co chodzi ?
Już mówię...
Jest pewna Joanna, co to piękne pismo internetowe tworzy z pasją, sercem i niesamowitym wręcz wyczuciem smaku.
Niedawno na łamach swojego bloga ogłosiła konkurs, który szczęśliwie udało mi sie wygrać :)
Nasmarowałam dziewięć wierszyków z reniwferami i porożem w tekście i pewnie pisałabym dalej, gdyby tylko czas pozwolił.
Oto wynik mojej pracy:

Szalony renio ponczem spojony

Świąteczną nutką rozweselony

Został złapany, wskoczono nań

Do Mikołaja przypięto sań.

 

Czy to jeleń, czy to łoś

Czy zdradzany może ktoś?

Takie tylko CUD POROŻE

Reniferek nosić może!

 

Cicho zza roku już się wyłania nos dość czerwony, wielkie poroże

Czy to myśliwy już z polowania wraca z łupami do domu może?

Nie, to renifer mikołajowy w czapce czerwonej z wieńcem na szyi

Zamiast na biegun pędzić czem prędzej wpadł tu na barszczyk, lokal pomylił…

 

Coś nam komin dziś zatkało, coś tam krzyczy, drze się w głos

Patrzę, a tam wielkie ciało, rogi i czerwony nos

Święty wysłał delegację, sam w Laponii odpoczywa

Lecz się rogi przez kominek nie przecisną chyba…

 

Żeby prezenty wszystkie dostarczyć renio wynajął cud lokomocji

Zabrał poroże i komplet kopyt, bilet lotniczy kupił w promocji.

Ten samolocik runął do rzeki, lecz renio z pomysłowości słynął

I na Wigilię wraz z pierwszą gwiazdką bardzo szczęśliwy CANOE dopłynął.

 

Stoi renifer przy kiosku RUCH’u, stoi i myśli, drapie po brzuchu…

Chciałby zakupić dla swojej żony prezencik mały, lecz wymarzony.

Tym prezencikiem jest GREEN CANOE, które czytałaby sobie do snu.

Lecz w kiosku pisma kupić nie może, z nerwów prostuje mu się poroże.

 

Renifer obudził się grudnia szóstego i poczuł pod głową coś niewygodnego

A tu pod poduszką, uwierzyć nie może, Mikołaj mu schował nowiuśkie poroże!

I tak paraduje z rogami dzień cały, rzekł: „Jam niezłe ciacho! RENIFER WSPANIAŁY!”

I nabrał pewności, że z koroną cudną na pewno go w TV w serialu zatrudnią.

 

Raz renifer, o la boga!, postanowił pisać bloga

Ciągle dniami i nocami stukał w laptop kopytami

Lecz nie idzie mu pisanie, powołaniem jego … sanie

Więc czym prędzej uciekł stąd życząc Wam WESOŁYCH ŚWIĄT!

 

Przebrał się renio za Mikołaja, założył czapkę, ubranie czerwone

Myślał, że łapiąc tak dobrą pracę znajdzie nareszcie dla siebie żonę.

Lecz agent Tomek już go wyczaił, bo renio dość niepodobny z twarzy…

Teraz w więzieniu nasz biedny oszust o swojej żonce kochanej marzy.

A informacja o wygranej i to cudne pismo dostępne są tutaj

Wakacyjne wierszowanie

No wreszcie mogę dokonać nowego wpisu na blogu! Wcześniej kompletnie nie było kiedy zabrać się za moje słowne puzzle. Jednakże podczas wyjazdu wakacyjnego, w chwilach kiedy latorośl moja zajeta była konwersowaniem z młodszym nieco niż mamusia pokoleniem, ja popisałam odrobinę.
Do mojego pierwszego pytania "o miłość" dokładam więc jeszcze dwie odpowiedzi:

-małe rzeczy-

Miłość- trudne pytanie...
Czy łatwo ją opisać?
Bez słów, nie mówiąc wcale
tak wyznam Ci ją dzisiaj.

Dotykiem mojej ręki,
spojrzeniem pełnym troski.
Nic tu nie trzeba mówić,
to sposób jest najprostszy.

Gotując coś pysznego,
dbając o to, co czujesz.
Nawet gdy Twoje rzeczy
piorę albo prasuję.

Zamykam ją w słoikach
na zimę z przetworami,
by nawet w ciężką zimę
cieszyła kolorami.

Bo w każdym z tych słoiczków
ukryłam moją miłość
zmieszaną z owocami,
by zdrowo nam się żyło.

Te wszystkie małe rzeczy
składają się na całość.
Tak co dzień mnożę miłość,
by szczęście wiecznie trwało.


-dzień po dniu-

Dzień znowu szybko minął
i znów się noc zaczyna
jak dobrze być tu w domu
dobrze, bo jest rodzina.

Jest z kim podzielić radość
a czasem trudne chwile.
Nie oddam tego za nic
To dla mnie znaczy tyle.

Nie kupisz szczęścia nigdzie
nie ma takich pieniędzy
i choć bym nic nie miała
i nawet żyła w nędzy.

Skarb wielki już dostałam,
pomnażam go codziennie
gdy patrzę tak na Ciebie
i dzień po dniu niezmiennie.

Wypełnia moje serce
i w dłonie go nie chwycisz
nie schowasz do portfela
i to się właśnie liczy.

Klejnoty- Twoje oczy
i w mojej Twoja ręka
to cały mój majątek,
choć jeszcze tak maleńka.

Słów by opisać miłość
wciąż trochę mi brakuje.
Odpowiem więc najprościej
MIŁOŚĆ to to, co czuję.


Udało mi się również dopisać pytanie kolejne. Ty razem temat nieco trudniejszy, przynajmniej jak dla mnie. Mój krytyk największy jednak stwierdził, że jest OK. Chyba zatem pytanie i odpowiedź pozostaną w takiej formie, jak widać poniżej:

TRUDNE PYTANIE
- starość-

Mamo, czy starość boli?
Czy muszę jej doczekać?
Właściwie czym jest starość?
Dlaczego czas ucieka?
Czy będę kiedyś babcią?
Czy będę też chorować?
Proszę, odpowiedz mamo!
Odpowiedź jest gotowa?

-czas biegnie-

Czas biegnie wciąż do przodu
i nie ma w tym nic złego.
Wskazówek nikt nie cofnie
zegara odwiecznego.

Bo wszystko dokądś zmierza
i w miejscu nic nie stoi
i ten się zestarzeje
co czasu wciąż się boi.

Czas biegnąc niesie zmiany
odkrywa nowe rzeczy
dlatego wciąż szukamy
i to nas ciągle cieszy.

Stawiamy nowe cele
nowości odkrywamy,
a gdyby tak czas stanął,
to co by było z nami?

Niczego by nie było
i Ty byś nie urosła
nie byłoby rodziców,
nie przyszłaby dziś wiosna.

Te rzeczy, które kochasz
to, co przynosi radość,
nie stało by się dzisiaj
świat by wypadał blado.

Nie byłoby kolorów
pór roku byś nie znała.
Jak czas by w miejscu stanął,
czy przyszłość by istniała?

Bieg czasu trzeba cenić
i bardzo go szanować
bo tego nic nie zmieni
i warto tak pracować

Nad sobą, swoim życiem
by je wypełnić całe
wartością i na starość rzec
BYŁO WSPANIALE!

-odpoczynek-

To wielkie drzewo choć suche całe
wiosną obsypią kwiatuszki białe
Zielone listki  zachwycą wiosną
jakby z niczego nagle wyrosną.

Z kwiatów owoce będą dojrzałe
zaskoczą smakiem słodkie wspaniałe.
Nadejdzie jesień i spadną liście
to odpoczynku czas oczywiście.

Tak samo życie nasze na starość
zmienia się z lata w jesień dojrzałą.
Czas odpoczynku, podsumowanie
czegoś nowego oczekiwanie.

Człowiek choć ten sam, czasem zmieniony
pracą przez lata też umęczony
teraz już patrzy jak dzieci rosną,
kwitną wnuczęta jak kwiaty wiosną.

Te nasze dzieci, to nasze plony
nic, że i dziadziuś bywa zmęczony.
Babcia też pragnie odpocząć czasem
lecz kto tak kocha dzieciaki nasze?

Babcia i dziadziuś- skarby jesienne
troszczą się, martwią, myślą codziennie.
Piękny czas babci- starszej kobiety,
ona zna życia wielkie sekrety.

Jej świat jest piękny, gdy w przeszłość zerka
i serce wypełnia jej radość wielka.
Wiele widziała, wiele przeżyła
mądrość i wiedzę z życia zdobyła.

Ten czas jest cenny- podsumowanie
ciche jesieni oczekiwanie.
Warto jej zaznać i posmakować.
Niczego w życiu też nie żałować.

Później odpocząć jak zimą drzewo
w oczekiwaniu czegoś nowego...

Trudne pytania

Zastanawiając się jak odpowiedzieć dziecku na pytania, na które odpowiedź zwięzła i krótka na myśl nie przychodzi, wpadłam na pomysł tomiku "Trudne pytania". Pierwsze recenzje wśród znajomych zyskuje bardzo pozytywne. Licząc i na Waszą ocenę przedstawiam kilka wierszyków z  w/w tomiku:

TRUDNE PYTANIA

- o miłość-

Mamusiu co to miłość
dręczy mnie to pytanie
wciąż w koło o niej słyszę
proszę odpowiedz na nie!

Czy miłość można kupić?
Ile kosztuje w sklepie?
Czy kochać się opłaca?
I co jest kochać lepiej?

Czy można ją wymienić?
Co za nią można dostać?
Proszę, powiedz mamusiu
czy jest odpowiedź prosta?

-spokojny sen-

Sen ciepło Cię otula
ja czuwam wciąż niezmiennie
okrywam Cię kołderką
i czynię to codziennie

Przed snem jak zwykle sprawdzę
czy dziś umyłaś szyję
nim noc jak czarnym płaszczem
calutki świat zakryje

Cmok kilka razy w czółko
i może raz w policzek
a potem zadbam o to
byś w domu miała ciszę.

Niech sen przyjdzie spokojny
choć dręczy Cię pytanie
Spytałaś co to miłość,
to jest odpowiedź na nie...

-poranek-

Poranek nadszedł szybko
i każdy gdzieś się spieszy,
lecz w pędzie tym porannym
jest kilka ważnych rzeczy.

Zjemy razem śniadanie
uśmiechy wymieniny,
sprawdzę czy wzięłaś szalik
i dalej popędzimy.

Lecz w tym codziennym pędzie
choć dużo do zrobienia
myślę o Tobie wszędzie
i nic tego nie zmienia.

Po pracy wracam szybko
zmęczenie wielkie bywa
lecz wiem, że Cię zobaczę
i jestem tak szczęśliwa!

Dla Ciebie trud ten cały
i ta codzienna praca
by dom był dobrym domem
by chciało się tu wracać.

Wiem, znów zachodzisz w głowę
wciąż męczy Cię pytanie.
Tak, to jest właśnie miłość.
To jest odpowiedź na nie.

-pan w niebieskiej koszuli-

Gdy spałaś jeszcze smacznie
do pracy wstał już tata
zawsze pracował ciężko
przez całe długie lata.

Podałam mu koszulę,
tak ładnie mu w niebieskich...
Prasuję je z miłością
i to są ważne rzeczy.

Przypomnieć: "Weź kanapki!",
bo często zapomina
w najprostszych przecież sprawach
o siebie dba rodzina.

Przed wyjściem jeszcze z domu
pogłaskał mnie po twarzy
spojrzał z czułością w oczy
wiem, też o tym marzy...

By tak już zawsze było
nie tylko raz od święta
by nic się nie zmieniło
o szczęściu tym pamiętać.

Te oczy, ta koszula
to dziś się przydarzyło
radość mego poranka
i to jest właśnie miłość.

Na zamówienie

Bywa tak, że w parę minut trzeba stworzyć coś z niczego. Rzucone hasło i do dzieła. Tak też było z wierszykami dla mojej chrzestnej córki Karolinki. Dla niej powstały krótkie rymowanki o znanych Polakach:

Wisława Szymborska

Szymborska Wisława
to polska noblistka
i prosta to sprawa,
i rzecz oczywista,
że wiersze pisała
naprawdę wspaniałe
i warto przeczytać
Jej tomiki całe.
Wartości w nich wiele,
mądrości i wiedzy,
więc wiersze czytajcie
kochani koledzy!

Z tym poszło szybko i gładko, ale dziecię kochane rzuciło jeszcze parę nazwisk do zwierszowania, więc ciotka trochę pogłówkowała i wyszło jak wyszło...:

Olga Boznańska

Opowiem Wam dzisiaj
o pewnej kobiecie,
co polskie malarstwo rozsławia na świecie.
To ona wspaniale
jak nikt malowała,
do dzisiaj zachwyca nas
jej twórczość cała.
Pejzaże niezwykłe
i cudne portrety,
możemy być dumni
z tej wielkiej kobiety.
To Olga Boznańska,
wspaniałe nazwisko,
aż trudno uwierzyć,
że żyła tak blisko.
To polska artystka
więc dumni jesteśmy.
O Oldze opowieść
na chwałę więc nieśmy.

***************************************************************************

Maria Skłodowska-Curie

Była raz pewna Maria
co z wielką pasją żyła
i całe swoje życie
w królestwie swym spędziła.
Królestwo jej to wiedza,
a pasją jej nauka,
domem labolatorium,
a chemia to jej sztuka.
Odkryła ją przed nami
i radu tajemnice,
zdobyła za to Nobla
i tym się dzisiaj szczycę,
że z polskiej wyszła ziemi,
że Polką właśnie była,
choć Maria Skłodowska-Curie
we Francji później żyła.
To duma nasza wielka,
bo wielkich ludzi mamy,
z radością dzisiaj zatem
o nich opowiadamy.

***************************************************************************

Królowa Jadwiga

O pewnej Jadwidze
co królową była,
przed wielu już laty
na ziemi tej żyła,
opowiem Wam dzisiaj,
bo warto coś wiedzieć,
więc ważne szczegóły
Wam muszę powiedzieć.
W mądrości swej wielkiej
o kościół walczyła.
Naukę, kulturę i wiedzę ceniła,
skupiała elitę, tworzyła uczelnie,
o ziemie Polaków
walczyła też dzielnie.
Konflikty z Krzyżakiem
leczyła rozmową,
wszak była naprawdę
rozsądną królową.
Zasługi dla Polski
tak liczne więc miała,
że po swojej śmierci
wnet świętą została.

Nie wiem co powiedziałby na to wierszowanie krytyk literacki, ale najważniejsze, że przekaz jest czytelny, trafił do młodego umysłu, no i podstawa: DZIECKO BYŁO ZACHWYCONE :)
Poza tym mój Ireneusz patrzył na swoją rymującą Anulkę  oczami wielkimi jak pięć złotych, więc podsumowując warto było :)

Dla Natalki...

Wierszowanie- składanie słowa do słowa. Myśli głowa, kipi głowa, wstawia, usuwa, zaczyna od nowa...

Kiedy właściwie składanie słów miało u mnie swój początek? Sama nie pamiętam. Może dlatego, że pamięć nie jest moją najmocniejszą stroną, a może i dlatego, że głowa ciągle zarobiona... Jednakże słów zlepianie zawsze sprawiało mi przyjemność wręcz nieopisaną.
Jako, że lat dwanaście temu spotkał mnie zaszczyt pełnienia roli matki, cały mój czas pochłonęły zajęcia opiekuńczo-wychowawcze. Dziś jednak, kiedy dziecię już nieco odchowane pozwolić sobie mogę na powrót do zajęć równie dla mnie przyjemnych, co pożytecznych. Możliwość tworzenia dla odbiorców najwdzięczniejszych-dzieci- to dar, który dostał mi się nie wiem za co, ale wiem że z pewnością nie bez powodu...

Pozwolicie, że zacznę krótkim wierszykiem, który był prezentem dla mojej Natalki. Słońce moje nie lubi rozstawać się ze mną na czas zbyt długi i wszelkie wyjazdy z obowiązku znosi nienajlepiej. Stąd mały upominek, słów parę i serce całe:

Dla Natalki

Znów siedzę tu w pracy i tak myślę sobie,
Że chyba dla mojej córeczki coś zrobię…
Napiszę jej wierszyk, lecz nie byle jaki!
Zachwycać się będą dorośli, dzieciaki..
Nie będę w nim tylko do taktu rymować
Lecz moje Maleństwo po nosie całować
I w oba policzki i brodę i czoło,
By zawsze jej było obłędnie wesoło
Gdy musi zasypiać od domu daleko
Gdy łzy chcą popłynąć przed snem rwącą rzeką
Gdy czuje się smutna, lub zła, albo sama
Niech wie, że jej dobry przyjaciel to mama.
Że czeka i myśli, i tęskni, i kocha
Więc moje Maleństwo nie musi już szlochać
Bo mama ją tuli do snu całym sercem
Więc nie smuć się moja Taleczko już więcej!