KOZIA POEZJA

Jakiś czas temu wyczytałam w wydaniu wiosennym Green Canoe  ( pismo dostępne o tu: GREEN CANOE ) na temat cudnego miejsca  w górach o przesympatycznej nazwie Jolinkowo ( JOLINKOWO )
Właścicielka tego przybutku zorganizowała konkurs na wierszyk o kozach. Skoro więc dar składania słowa do słowa otrzymałam, grzechem by było nic nie stworzyć w temacie.
Wzięłam kartkę, długopis i poszło...:

SŁOWO WSTĘPNE

 

Czasem w życiu tak to bywa, że gdzieś trafia się przypadkiem

tak za sprawą słów Joanny ja zerknęłam w sieć ukradkiem.

Bo Joanna pływająca w sieci czółnem swym zielonym

zaprosiła czytelników w Jaworzyny piękne strony.

 

Nakarmiłam swoje oczy bajecznymi obrazkami

poruszyłam serce, duszę pewnej Joli historiami.

Tak od dni już kilku będzie tłucze się poezja w głowie

gdzie nie  pójdę, tam i wszędzie stukot racic w każdym słowie

 

Skąd racice, ktoś zapyta, a już mówię Wam w szczególe,

bo o kozach w tej poezji będę opowiadać czule...

 

SŁOWO O MIEJSCU NA ZIEMI

 

Często człek się lubi rzucać na podróże w inne kraje

Szuka przygód, śpi w hotelach, chłonie świata obyczaje.

Lecz kto ciszy w głowie szuka tu powinien szybko skręcić,

gdzie błękitne niebo, łąka, strumień górski cicho nęci.

 

Tam, po drodze do Zakopca ziemia piękna, polska, nasza

cudna chata Jolinkowo w progi swoje już zaprasza.

Miejsce bardzo wyjątkowe, bo je ludzie tworzą z sercem

a jak serca nie brakuje to być musi piękne miejsce.

 

Tutaj kozy prosto z Karpat otrzymały dach nad głową 

i Ty Bracie licz na serce, gospodyni dobre słowo.

Bo z nią jak w przyjaciół gronie wieczór w izbie szybko mija

na rozmowach tak o wszystkim wiele godzin mknie jak chwila.

 

O tych kozach więcej powie, bo jest o czym opoowiadać

tu wymienię je z imienia, bo na pusto nie chcę gadać:

Gala, Hela, Lutek, Fidel, jest ich tutaj spore stadko

słowa same się rymują, wierszyk płynie całkiem gładko...

 

O Hrabiance zapomniałam, lecz szybciutko się poprawię

i kolejny krótki wierszyk o Hrabiance właśnie sprawię... 

 

HRABIANKA

 

Jest w koziarni ciepłe miejsce, daszek szczelny, trochę sianka

mieszka w niej pewna Helenka i sąsiadka jej Hrabianka

O niej właśnie wiersz ten będzie nie opowie raczej sama,

w jej imieniu więc już mówię co to za szczególna dama.

 

Nikt nie wątpi w jej urodę, bo to piękność wyjątkowa

chociaż rogi niekompletne zacna bardzo kozia głowa.

Skłonność lekko ma hrabiowską, bo czasami strzela focha

problem bywał więc z dojeniem, lecz ją Jola i tak kocha.

 

Miłość ma dla zwierza wielką, bo to taki w futrze anioł

sam zakochasz się w tej kozie, kiedy tylko zerkniesz na nią.

Reszta też niczego sobie, jak marzenie całe stadko,

więc niech teraz o Helence ta poezja płynie gładko...

 

HELENKA

 

Czasem prezent spada z nieba tak i tu niespodziewanie

ku radości Joli wielkiej miało miejsce darowanie.

Radość idzie później nieco, kiedy miejsca nie za dużo

a darczyńca wciska kozę tuż przed samą swą podróżą.

 

Ameryka nie dla kozy, więc u Joli już została

ot i darowania kózki historyja będzie cała.

Dzisiaj szczęście Joli wielkie z tej Helenki darowanej, 

bo z niej mama idealna i stworzenie przekochane.

 

Wdzięczność umie swą okazać, gdy się troszczy Jola wielce

nawet kiedy poród trudny ma do kozy wielkie serce.

Więź się tworzy więc niezwykła człowiek, koza- przyjaciele

tak z tym kozim towarzystwem życie płynie tu weselej.

 

GALA i LUTEK

 

Tak, jak różnią się od siebie człek od człeka, to i zwierzę

ma charakter wyjątkowy, temperament, tak, w to wierzę

Bo gdy czyta się u Joli wprost z koziarni opowieści

widać mocno charakterki tak odmienne w całej treści.

 

Zaskakują czasem Jolę, więc i Gala w dzień narodzin

coś tam wprawdzie zameczała, lecz któż wie o co jej chodzi.

Jola mocno się zdziwiła, gdy trojaczki już ujrzała

tak spokojna Gala była i pomocy nie wołała.

 

Lutek też ma cechę znaczną, mimo wzrostu bojaźliwy

Maminsynuś z niego wielki wciąż się chowa, tak strachliwy

Gala dobrze go uczyła,lecz ten tuli się do boku

stale, chociaż wielki kozioł, dotrzymuje mamie kroku.

 

FIDEL

 

Białe, długie, śliczne futro, elegancik na pastwisku

Nosząc rogi jak koronę skubie sobie tak po listku.

Czasu dużo, nic nie ściga, więc niespiesznie spaceruje

przed powrotem do koziarni czasem troszkę się buntuje.

 

Co się dziwić, łąka piękna, życie płynie jak marzenie

i nie tylko dla koziołków marzeń wielkich to spełnienie.

Kto by nie chciał tak powoli po zielonej łące stąpać

patrzeć w niebo, liczyć chmury i w słoneczku głowę kąpać.

 

Fidelowi więc zadroszczę tych spokojnych w życiu kroków,

bo tak pędząc w miejskim bycie nie widzimy tych uroków

Zatem łapiąc chwilek kilka kieruj kroki do Zawadki

razem z kozim towarzystwem czerpać życie, wąchać kwiatki.

 

SŁOWO KOŃCOWE

 

Miał być wierszyk tylko jeden, lecz jak w jednym zebrać wszystko

jak ja w głowie i marzeniu biegnę już przez to pastwisko.

Leżę między dmuchawcami na zielonym tym dywanie

głaszczę kózkom ich futerko i z radością patrzę na nie.

 

Smaczek mam na kozi serek, co go Jola sama kleci 

przepadają za nim wszyscy, tak dorośli, jak i dzieci

Kozie mleko takie słodkie i pachnące wonnym zielem

żeby trafić w takie miejsce na mszę chyba dam w kościele.

 

Jolinkowo nie tak blisko, chociaż memu sercu bliskie

zatem w darze dla tej Joli dziś o kozach wiersze wszystkie.

Z pozdrowieniem od poetki, co o kózkach dziś rymuje

za obrazek prosto z raju dzisiaj Joli tu dziękuję.

 

Wyników konkursu jeszcze brak, więc  nadzieja na osobiste poznanie owej Joli i  jej  rogatych pprzyjaciół jest ;)